Als directeur van een basisschool heb ik het voorrecht veel kinderen op te zien groeien. Allemaal unieke wezens zoals ze binnen komen en grotere unieke wezens wanneer ze gáán. Ze vinden hun eigen weg in al die situaties die ze tegenkomen. Ze bedenken oplossingen voor problemen en probleempjes.
Het is elke keer weer genieten wanneer zo’n klein mensje iets bedenkt waar je zelf niet op kwam, een opmerking maakt die je niet verwacht of een associatie noemt waar je zelf nooit aan gedacht had: “Waarom zou ik vegetariër worden? Haaien eten toch ook vissen?
Geïnspireerd door sir Ken Robinson heb ik nog beter leren zien wat kinderen allemaal kunnen bewerkstelligen wanneer wij hen de ruimte geven en hun scheppingskracht niet beperken.
Om de kinderen de ruimte te geven moeten we eerst van onze eigen interne rechter af, zelf de ruimte durven nemen te experimenteren en te falen. Dáárom werk/speel ik mee aan de CAN. Met creatieve vakmensen mooie gebeurtenissen laten plaatsvinden om die kwetsbare creatieve kant in mensen naar boven te halen, opdat ze die bij kinderen kunnen stimuleren en beschermen.
